Hoi.

Na het steeds weer uitgesteld te hebben, kan ik me er nu eindelijk toe zetten weer een blog te schrijven zodat jullie op de hoogte blijven van het leven hier.Ja, het klinkt wat zwaarmoedig en dat is het ook. Want een blog schrijven is een hell of a job. Ik moet heel hard nadenken over wat ik allemaal ook alweer gedaan heb de afgelopen vijf/zes weken. Maar het feit dat ik een reisblog begonnen ben, betekent voor mij ook dat ik die moet eindigen. Half werk is zeg maar geen werk. Zodra het verhaal 'op papier' staat, heb ik me voorgenomen vaker updates te plaatsen. Geef me een teken als ik deze belofte niet nakom :)

Tot zover de inleiding, nu is het echt tijd om jullie weer up te daten (ik pak mijn agenda er even bij).

Waarom ben ik hier ook alweer?

Laat ik het eerst eens hebben over het studeren hier. Ik kan jullie vertellen dat mijn eerste ECTS (studiepunten) binnen zijn. Het zijn er dan nog maar 2, maar wel tweel hele mooie, namelijk die van Survival Finnish. Het vak zelf was van sterk middelbareschoolniveau, een tijd die ver achter me ligt. Nou, in Finland krijg je de kans het te herbeleven. Je leert tellen, kleuren benoemen, productnamen (best handig in de supermarkt) en korte zinnetjes (kaks olut, kiitos=twee bier alstublieft -- de biertjes worden hier trouwens op de cl nauwkeurig afgemeten wegens de strenge Finse alcoholwetgeving en om je toch het idee te geven dat je waar krijgt voor je geld, schenken ze het in enorme glazen, die dan tot 2/3 gevuld zijn). Op een gegeven moment was mijn concentratie als sneeuw voor de zon :) verdwenen en dacht ik ik ga hier geen tijd meer aan besteden. Uiteindelijk ging ik toch het tentamen maken waar ik een vier op scoorde. Ze beoordelen hier als volgt:

5 - excellent / 4 - very good / 3 - good / 2 - tevreden / 1 - voldoende / 0 - gezakt

Een ander vak (methodological issues in internet research) heb ik inmiddels ook afgesloten. Integrated Communication, gegeven door de Nederlandse Marita Vos, familie van mijn CIWstudieadviseur, is sinds een week begonnen. Een leuk en praktisch vak (want groepsopdracht maken). Daarnaast volg ik ook het vak Project Management van de Belgische gastdocent Jaak Trips uit Gent. Het vak bestaat uit twee colleges en daarnaast het maken van een groepsopdracht. De opdracht is een fictief project opzetten waarbij je natuurlijk kijkt naar hoe dat van begin tot eind het best ingedeeld kan worden.
De andere vakken (stuk of zes) beginnen pas over twee weken. Dan wordt het dus pas echt echt druk! ;)

Lapland & mijn andere reisplannen

Genoeg over de studie, tijd voor de tripjes. En die zijn er genoeg, zoals ik in de vorige blog al liet doorschemeren (of eigenlijk vol overgave over vertelde). Volgende week ga ik al naar Rusland, samen met nog stuk of zestig studenten van hier een ook nog een groep studenten uit Oulu. We gaan eerst met de bus naar Helsinki, dan met de boot naar St. Petersburg en vervolgens met de trein naar Moskou. Ik kan niet wachten om beide steden te ontdekken. Over deze trip meer in de volgende blog, die ik volgens eerder gedane belofte snel zal schrijven :)

Ik zou het al bijna vergeten, maar jullie willen natuurlijk heel graag weten hoe ik Lapland overleefd heb. Om deze indrukwekkende trip bondig te omschrijven, zal ik 'm kort samenvatten.

Alweer iets meer dan twee weken geleden gingen we 's nachts om een uur met de taxi richting het station. Na het inladen van alles en iedereen, konden we om drie uur eindelijk vertrekken. Iedereen probeerde te slapen tot we aankwamen bij ons eerste stop, The Snow Castle. Wat indrukwekkend! Een waar kunstwerk: een hotel helemaal van sneeuw en ijs, gedecoreerd met de prachtigste schilderijen, beelden en muurschilderingen. Uiteraard allemaal van sneeuw en ijs.
De volgende stop was The Santa Claus Village, voornamelijk een commerciële bedoening. Maar toch moet ik bekennen dat ik het er heel leuk vond. Er hangt ook een hele gemoedelijke sfeer. Na hier een uur wat te hebben rondgebanjerd, was het tijd om naar ons logeeradres te gaan (Vasatokka, iets ten noorden van Inari). Daar kwamen we 's avonds aan.
De volgende dagen hebben we een (goed begeleide) survivalcourse gedaan inclusief een gpstocht (waarbij ik tot twee keer toe een meter diep de sneeuw in viel), iglo's gebouwd, aan ijsvissen gedaan en vuurtjes gestookt. Halverwege werden we nog getrakteerd op een barbeque. Rond een groot vuur heeft iedereen zijn bord leeggeten.
De derde dag was er een busreis naar Noorwegen (Borgoynes). Tijdens de reis heb ik genoten van het prachtige witte landschap, dat in Noorwegen toch wel merkbaar anders was en dan met name heuvelachtiger. We hebben er nog in de Arctische Oceaan gezwommen (oke, neem dat met een korreltje zout). Daarna gingen we verse krab eten en was het alweer tijd voor de reis terug. Die was zo mogelijk nog mooier vanwege de ondergaande zon. Het zonnetje heeft trouwens de hele week geschenen, lucky us.
De vierde dag kregen we langlaufles en 's middags gingen we naar een rendierboerderij. Dat was een heel leuk uitje! We mochten zelfs een tochtje in de rendierslee maken met een echt rendier dat ons voorttrok.
De vijfde dag ging de reis naar Saäriselka, een skigebied ergens in Lapland. Het schijnt de meeste noordelijk skipiste van de wereld te zijn. Wegens mijn minimale skiervaring heb ik dit aan me voorbij laten gaan. Wat ik wel ging doen, was een huskisafari en een snowmobiletocht. Dat was zo prachtig! Ook spannend, omdat als je de sneeuwscooter beschadigt, je 600euro moet betalen. Gelukkig kon ik een paar keer net op tijd een boom ontwijken dus die 600e kon ik in mijn zak houden. Met het sneeuwscootermannetje voorop, die ons de weg weest, reden we eerst een stuk door de bossen, langs de bewoonde wereld. Op een gegeven moment reden we op een vlakte die veel weg had van een woestijn; weinig begroeiing, opstuivend sneeuw want het waaide er hard en geen mensen. Prachtig. Ik ben heel blij dat ik dit prijzige maar o zo mooie tochtje gemaakt heb. Op de sneeuwscooter had ik dan ook een constante grijns op mijn gezicht. We waren trouwens goed ingepakt (overal, helm, dievenmuts, boots). Dat was ook wel nodig, want zo'n ritje gaat je niet in de koude kleren zitten (sorry, ik kon het weer niet laten).
De huskisafari was ook leuk om te doen, maar achteraf minder bijzonder en vooral ook minder comfortabel (er ligt geen boxspring in die slee en er hangt geen kacheltje boven je voeten).

Dit was wel zo'n beetje het einde van de lange, intensieve, indrukwekkende, mooie Laplandreis.

Om even verder te gaan waar ik gebleven was: volgende week dus Rusland, eind maart een paar dagen Riga en dan halverwege april met Lieuwe en Tryntsje naar Helsinki en Talinn. Het kan niet op. Nou jawel, want het spaarpotniveau daalt gevaarlijk snel ;)

Familie Bomberg

Ik heb jullie ook eerder verteld over mijn Friendship Family. Het gezin bestaat uit vader, moeder, zoon en dochter. Eigenlijk doe ik het meest met moeder Kirsi en dochter Sanni. Ondanks dat ze wat stillig zijn af en toe (tja, ik kijk dan maar wat naar het plafond en zo, op een gegeven moment zijn mijn woorden ook echt op), ondernemen ze heel veel met me. Zo ben ik met Sanni wezen skiën in Rhivouri. Ondanks dat ze al sinds haar vierde op de latten staat, ging ze met mij telkens heuvel een en twee af. Voor haar natuurlijk piece of cake en zo plat als kaas, maar voor mij zo steil als een ladder dicht tegen de muur. Na een paar uurtjes skiën was ik volgens Sanni en Loes (NL meisje dat ook mee was)al een echte skiheld. Ze waren beide blij verrast dat ik het zo snel oppikte. Dat is natuurlijk altijd leuk om te horen!
Afgelopen weekend ben ik bij ze in Laukaa (zo'n 30km buiten Jyväskylä) op bezoek geweest.
Ze wonen in een typisch rood Fins houten huisjes en hebben uiteraard ook een houtgestookte Finse sauna. Die heb ik uiteraard geprobeerd en nu probeer ik heit en mem ervan te overtuigen dat ze de keuken thuis (waar ze en houtkachel hebben) af en toe best kunnen gebruiken als sauna. Was het maar zo makkelijk!
Tijdens het bezoekje aan familie Bomberg kreeg ik rendier voorgeschoteld, samen met smaakvolle aardappelpuree en cranberriecompôte. Heerlijk! Mem, begin maar vast met oefenen.
's Middags heb ik nog met het team van Sanni een soort ijshockey gespeeld. Zo'n heel tenue aanhebben is wel stoer. Alleen die schaatsen zitten zo oncomfortabel. Uiteindelijk heb ik wat oefeningen meegedaan, op de goal geschoten en even meegespeeld met een wedstrijdje. Maar ik was echt een loser op dat veld, want de anderen schaatsten zo snel, vooruit, achteruit, slalommend en ook nog overspelend. Ik kon ze voor geen meter bijhouden. Ik heb nog wel even geprobeerd achteruit te schaatsen, maar deze techniek heb je niet in een training onder de knie.

Icehockey is stoer

Nu ik het over ijshockey heb: ik ben al twee keer naar een wedstrijd van de jongens van Jyväskylä (JYP) geweest. Wat een stoer spel! Die jongens zijn zo soepel, vallen en staan binnen een seconde weer op en beuken elkaar tegen de zijwand. Wat een souplesse, heel mooi om te zien. De eerste wedstrijd moesten ze tegen Helsinki, die dichtbij ze stond in het klassement (met JYP nog wel op de eerste positie). Deze wedstrijd was spannend om dat het scoren steeds om en om ging. De andere wedstrijd, tegen het iets mindere Tampere, was veel meer van het soort ijshockey dat je op televisie ziet. De twee teams waren gefrustreerd of zo want ze kwamen steeds letterlijk met elkaar in botsing. Toen JYP in de derde helft (3 keer 20min spelen en twee keer 18min pauze tussendoor) een paar keer kans had de scoren, mislukte dat omdat beide partijen letterlijk met elkaar overhoop lagen voor het doeltje van de Tamperekeeper. Pas in de extra tijd, nadat er dus al drie keer gespeeld was, werd er door JYP gescoord. Een boeiende wedstrijd.

Wat leuke icehockeyweetjes:
-De aanvoerder van elk team heeft trouwens een gouden helm. -De scheidsrechters (vier stuks) hebben hun fluitje als een ring om de vingers. -Als een speler iets verliest, zijn helm of stick, dan laat die dan gewoon liggen. Ergens in de break of als de tijd stil staat, ruimt de scheids het op. Luie donders. -Als JYP gescoord heeft, wordt het oioioioioilied ingezet. -Er zijn per team stuk of 20 spelers die om de haverklap wisselen. De inkomende spelers klimmen als is het een mierenkolonie over de dug out muur. -Een staplek kost voor studenten maar om en nabij een tientje.

Volgens mij heb ik jullie nu voor een groot deel bijgepraat.

Voor foto's verwijs ik jullie naar mijn facebook (je hebt wel een account nodig om de foto's te kunnen zien, maar een aanmaken is piece of cake, eenmaal een account aangemaakt typ je mijn naam in en zie je mijn facebook als het goed is). Echt de moeite waard!

Zoals beloofd, tot na Russia! Moi moi