Hoi Allemaal!

Alweer een verhaaltje omdat ik alweer op reis ben geweest. Ik weet het, het rijst de pan uit en het is ook nog niet gedaan met de tripjes. Dit was ook allemaal niet het geval geweest als Ryanair niet bestond. Een hemel op aarde voor studenten.

Ergens eind januari heb ik dit tripje al geboekt. Het is altijd goed om iets te hebben waar je naar uit kan kijken, denk ik dan maar. Afgelopen donderdag 24 maart was het dan zover. Samen met de Amerikaanse Kyla gingen we half een 's middags op pad. Eerst met de trein naar Tampere (1,5 uur), vervolgens met de bus naar het vliegveld (half uur) en daarna vlogen we in 40 minuten naar Riga.

Het hostel waar we zouden verblijven, had op de boekingsbevestiging aangegeven hoe wij van het vliegveld naar het hostel konden komen. We namen bus 22 en in een half uur waren we aan de rand van het stadscentrum. Met de kaart in de hand hadden stonden we binnen tien minuten voor de deur van het hostel. Onze kamer was bedoeld voor 8 mensen, maar het hele weekend hadden we de kamer voor ons alleen. Best een luxe voor maar 8 euro per nacht. De bedden waren een verademing vergeleken bij onze houten middeleeuwse bedjes hier in Jyväskylä. En het was er ook nog eens heel schoon! Een goede keus dus.

Na het installeren besloten we de stad, het oude gedeelte (Old Town) te ontdekken. We zijn lukraak wat straatjes doorgelopen om uiteindelijk te eindigen bij een Ierse pub, vlakbij het hostel. Het was een bijzondere pub, want het was niet rugby maar voetbal waar het om draaide (Marco van Basten hing er nog aan de muur), er stonden maar drie Ierse biertjes op de kaart en je kon er Indiaas eten, bereid door een echte Indiase chefkok. Het interieur was daarentegen wel typisch Iers. We hebben er wat gedronken en niet al te laat vertrokken we weer richting hostel omdat we toch best wel moe waren.

De volgende dag was enerverender. We begonnen met een heerlijk ontbijt met ei, croissant en koffie. Daarna zijn sloten we ons aan bij citytourguide James, die ons het meer onbekende deel van de stad zou laten zien. Dit was een goede invulling van de middag, want we hebben veel dingen gezien die we zonder deze tour niet zouden hebben gezien.

Toen Kyla en ik me voorstelden aan de groep, vroeg een meisje waar ik vandaan kwam. Zij, haar schoonmoeder en schoonzusje bleken uit Friesland te komen, uit de omgeving waar ik ook vandaan kom (Leeuwarden, Hardegaryp). Hoe verzin je het toch, wat een toeval. Het Friese meisje studeert in Riga en had nu dus bezoek. Leuk om ook weer eens even Fries te praten.

Tijdens de trip zijn we o.a. langs de oude pakhuizen langs de rivier gelopen, zijn we door de markthallen gelopen waar de daken van overblijfselen van Zeppelins gemaakt zijn, hebben we een oud houten Fins kerkje gezien en hadden we vanaf een dakterras van een warenhuis uitzicht over de stad. Na zo'n 2,5 uur was de tour voorbij. Kyla en ik waren de enigen van de groep die besloten nog even wat te gaan drinken met James. Dat was een goede keus, want het was een gezellige afsluiter van de tour.

Om een uurtje of half zes was het tijd om weer te gaan. Kyla en ik besloten richting hostel te gaan om daarna een hapje te gaan eten in een Lets restaurantje. Helaas viel het eten wat tegen, op de soep na, die was heerlijk. Daarna besloten we op zoek te gaan naar een leuk kroegje met livemuziek. Uiteindelijk belandden we bij een andere Ierse pub, Donegan's. Het was er lekker vol, er was livemuziek en er was voetbal, hoera. Het bleek Hongarije tegen NL te zijn en na een tijdje had ik in de gaten dat de halve pub gevuld was met Nederlandse jongens. Ze zijn ook overal. Het was trouwens wel een leuke wedstrijd, want NL won overtuigend en er waren nog twee fans die het veld opliepen. Vermakelijk om te zien.

Zaterdag, de laatste hele dag alweer, gingen we in hetzelfde tentje ontbijten (het was er gewoon goed). Daarna hebben we grondig Old Town bij daglicht bekeken. Volgens mij hebben we er echt alle belangrijke dingen gezien. Toen ik voorstelde om wat verder noordelijk in de stad te gaan kijken naar de vele Art Nouveau-gebouwen, reageerde Kyla alles behalve enthousiast. Het was haar te ver lopen en ze was al wat ziekig, dus toen ging zij terug naar het hostel. Heel stiekem vond ik dit niet zo erg, want eerder had ik al gemerkt dat ze heel langzaam loopt en dat ze liever achter haar laptop zit dan actief is. Zo was ik degene die elke ochtend zorgde dat we nog voor twaalven de deur uit waren. Zij had half tien de laptop al aan en ging pas douchen als ik aangaf dat ik toch echt wel gauw weg wilde.

Daarnaast zeurde ze ook wel veel, zo van oh ik heb hier last van, daar last van, ik moet medicijnen hebben,en liep ze dus ontzettend traag. Oke ze was ook niet helemaal fit, maar zoals het andere Friese meisje ook zei, niet zeuren, even doorzetten en je bent er maar twee dagen! Ik denk dat je met dit soort dingen wel echt mentaliteitsverschillen ziet tussen VS en Europa.

Maar ik ging dus alleen op pad naar de Art Nouveau-straten. Wat was dat de moeite waard! Ik heb nog nooit zoveel mooie gebouwen/huizen bij elkaar gezien. Allemaal in mooie pastelkleuren en rijk gedecoreerd. Het deel waar deze gebouwen stonden was ook nog eens heel rustig. Het was al met al een heel ontspannend wandeltochtje.

Dit tripje was ik trouwens degene die de kaart las, iets wat ik vaker niet dan wel doe, ik ben er van nature niet heel goed in. Maar dit keer ging het me goed af, ook omdat ik een duidelijke, simpele kaart had, de stad niet heel ingewikkeld in elkaar zat en omdat Kyla helemaal een navigatiedrama is. Ik moet zeggen dat deze functie me wel beviel.

Na een paar uur wandelen, kwam ik terug in het oude centrum. Daar ging ik eindelijk koffiedrinken in een tentje waar ik al eerder op zat te azen, Black Magic Cafe. Het interieur is prachtig met veel oude elementen, zoals een boekenkast als deur, een toonbank met honderden lade's, personeel dat in zwierige rokken rondloopt en chique meubilair. Hier heb ik echt even heerlijk gezeten. Na een tijdje was het tijd om Kyla op te zoeken in het hostel, die uiteraard achter haar laptop zat.

Al snel gingen we weer de deur uit (alhoewel, snel in deze context: een jas aandoen, sjaal omdoen, muts opzetten en handschoenen aandoen en de trap aflopen duurt bij haar vier keer langer, maar no offense, ik heb mijn andere functie als 'alle geduld zelve' ook zo goed als mogelijk is proberen te vervullen). Dit keer gingen we avondeten bij Lido, een typisch Lets concept van avondeten. Het is wederom een Middeleeuws heel sfeervol ingericht pand, waar je zelf je bord vol kan scheppen met eten en dan afrekent naar wat je gekozen hebt. Hier hebben we een tijdje gezeten. Je hebt hiervan trouwens verschillende vestigingen in de stad. Zoiets zou het in Nederland ook goed doen denk ik.

Daarna gingen we naar een cafeetje waar Kyla wilde gaan swingdansen (jaren dertig dansen, heel swingend). Ik was wel benieuwd en ben meegegaan. Het was een klein cafeetje met een stuk of vijftien andere swingdansers. Het was leuk om een keer te zien.

Om tien uur verliet ik de groep, om even bij het Friese meisje (Berber) te kijken. Zij woont in een hostel dat gehuisvest is in een hotel. De kamers van het hostel fungeren nu dus als studentenkamers, heel apart. Dan heb ik toch liever onze flats hier. Toen ik op de derde aankwam, zat het vol met studenten. Ze waren aan het eten en drinken. Eerst kon ik Berber niet vinden, heel stom, maar ik herkende haar niet. Ze had mij wel gezien en zodoende kwam ik bij hen aan tafel zitten. Opvallend was dat deze uitwisselingsstudenten niet echt sociaal waren in de zin van dat ze je opnemen in de groep, ook al is dat maar voor even. Ik probeerde me er wel wat in te mengen, maar dat slaagde niet echt. Gelukkig kon ik leuk met Berber kletsen over van alles en nog wat. Maar toen de groep om twaalf uur weggejaagd werd door hotelpersoneel, besloot ik niet mee te gaan de stad in. Ik had gewoon niet een leuke klik met die groep. Daarnaast was ik ook wel moe, zou de klok een uur vooruit gaan en moesten we de volgende dag niet al te laat weg. Tijd om naar huis te gaan dus.

De volgende dag, na een korte nacht, hadden we nog tijd om een afscheidsontbijt te doen. Daarna was het echt tijd om naar huis te gaan. Uiteindelijk stond ik 's avonds en uurtje of zeven weer in mijn kamer.

Nog even iets over Amerikanen: ze zijn vaak zo niet oprecht. Ze zeggen ten eerste niet wat hen op het hart ligt. Nu hoef ik ook hun diepste geheimen niet te weten, maar zeg in ieder geval wat je wel of niet wilt of leuk vindt. En constant antwoorden als 'sure', 'yeah', 'oke' etc. daar kan een mens helemaal niks mee. Dat vond ik wel jammer, dat Kyla aan de ene kant heel er zo Amerikaans is. Je weet niet wat er echt in haar omgaat. Gelukkig heeft ze ook haar leuke dingen, dus het was geen verkeerde keus om met haar te gaan reizen. Maar de Amerikaanse mentaliteit, die is niet helemaal aan mij besteed.

Tot slot: in Letland betaal je met de Letse lat. 1 euro is 0,70 lats dus 1 lat is 1,40 euro. Je hebt al snel de neiging te denken oh het is maar één of twee lats, goedkoop. Maar niks is minder waar. Verder is Letland qua eten en bier wel degelijk goedkper dan bijv. NL en Finland, maar qua koffie of kleding scheelt het niet veel.

Overigens ook echt een pré van Riga is dat het straatbeeld niet beheerst is door vestigingen van H&M, Zara of andere magnaten. Echt een verademing. De enige visuele stoorzender was MacDonalds. Al met heel prettig zo'n straatbeeld. Verder ademt de stad ook een goede, prettige atmosfeer.

Zo, nu is het tijd om weer hard aan de slag te gaan voor de studie. Ik heb het er namelijk erg druk mee omdat ik momenteel zeven vakken volg. Beetje vervelend dat alles nu in één keer komt, maar niks aan te doen. Ik hoop in ieder geval dat mijn planningskills me nu niet in de steek laten.

ps. hier in Finland is het trouwens weer witter dan wit en is de temperatuur weer gedaald tot onder nul. Raar om nu nog in de volle sneeuw te zitten, maar het is in ieder geval beter dan de zwarte natte sneeuw van een week geleden. Daar bedank ik toch hartelijk voor.

Tot snel weer! -moimoi