De reis

De reis van Kollumerzwaag naar Jyväskylä ging al met al vlot. De bus van Groningen naar Bremen had een half uur vertraging, maar dat was geen probleem. Op het kleine vliegveld van Bremen (lekker overzichtelijk) eerst koffers weggebracht, toen koffiegedronken en toen door de controle gegaan. Gek om dan écht voor langere tijd afscheid te nemen van mijn ouders.

Na de controle even wachten in de rij en al snel konden we instappen. Toch altijd weer verbazend hoeveel mensen in zo'n vliegtuig passen. Eenmaal in het vliegtuig vloog (klein grapje :P) de tijd om en voor ik het wist, was ik geland op het nog kleinere Tampere en zat ik in de bus naar het station. Op het station moest ik nog een kleine vertraging overbruggen. Dit kwam goed uit, want ik moest nog even wat eten. Helaas twee verkeerde keuzes gemaakt: een rare taco en een zeemleren broodje. Voordeel was wel dat ik er ondanks de moeiheid weer even tegenaan kon.

Om kwart voor twaalf maandagochtend stapte ik in de trein naar Jyväskylä. Daar kwam ik aan om een uurtje of half twee. Al snel zag ik mijn mentor Jussi. Ik had geen idee van hoe hij eruit zag, maar blijkbaar zie je aan elkaar dat je elkaar zoekt. Hij kwam wat schuchter op me over, maar wel heel vriendelijk. Leuke bijkomstigheid: we gingen met zijn auto naar mijn kamer! Heerlijk die luxe na zo'n lange reis.

Eenmaal aangekomen in de kamer, schrok ik wel even. Wat een oldfashioned hok! Jussi moest tijdens deze gewaarwording weer weg, hij zou later die middag weer terug komen. Ideaal, nu kon ik deze overload aan afwezige weelde even laten bezinken. Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik snel mijn koffer uit moest pakken om de kamer wat jeux te geven. Binnen een uur was het voor elkaar, al vielen redelijk gauw met zorgvuldig uit de h&mcatalogus gescheurde plaatjes weer van de muur, want plakband werkt niet. Leuk was dat mijn huisgenoot, Lucile uit France, die later arriveerde, zei dat mijn kamer eruitzag alsof er iemand woonde. Nou, dat klopte, sinds een uur.

Even kort over Lucile. Ze is 20, is net terug van een haljaar lesgeven in Afrika en heeft na haar middelbare school een jaar in Japan gewoond. Nu is ze in Finland. Bezig typje dus. Ik kan niet zeggen dat we veel gemeen hebben. Zij is nogal ingetogen, basic en wat stil. Niks mis mee en kan het tot so far goed met haar vinden, maar ik hoop wel dat ze nog wat los komt, wat meer gaat kletsen en zo. Ik hou jullie op de hoogte!

Na de kennismaking met Lucille zijn we samen boodschapen gaan doen in de lokale supermarkt Sale en ook hebben we nog een handige ovenschaal op de kop getikt in de daarnaast gelegen secondhandshop.

Wat me meteen al opviel is dat als je een passerende Fin iets wilt vragen, dat die pas bij de tweede kaar op je reageert. Dus, de aanhouder wint.

's Avonds samen met Lucille gegeten en toen vroeg gaan slapen want ik was ontzettend moe van al dat gereis.

De eerste dag - introductiepraatjes en veel mensen leren kennen

De volgende dag liep ik met een andere mentor (Kaisu) en haar studenten (Jacqueline uit Wenen, Oostenrijk en Luca uit Genova, Italië) richting de universiteit. Daar waren de eerste informatiedingen. Ook leuk was dat iedereen zich even aan iedereen voor moest stellen door te gaan staan, je naam te noemen, waar je vandaan kwmm en je studie. Voor en na en tijdens de praatjes heb ik al veel nieuwe mensen leren kennen. Dat gaat echt ontzettend snel hier!

Deze introductiepraatjes over hoe en wat allemaal in Jyvaskyla en Finland gingen tot twee uur door, met ondertussen een pauze. We gingen voor 2.50 eten in de kantine. Je krijgt er veel eten voor weinig geld. Finland is dus niet per se ontzettend duur.

Na de voorlichtingen moest ik in de stad even wat spullen halen. Daarna zou ik voor het eerst alleen naar huis lopen. Het eerste deel ging prima, daarna was ik 'van de kaart'. Vandaag bij daglicht zag ik pas hoe dichtbij ik steeds bij de goede weg had gezeten, alleen wist ik dat toen niet. Na twee uur wandelen was ik eindelijk thuis, bevroren. Ik ben met de kachel op hoog maar onder de dekens gaan liggen, waar ik het pas na twee uur (!) warm kreeg. Dat deed me besluiten vandaag thermokleding onder mn gewonde kleren aan te doen. Nou dat zit voor geen meter maar is wel warm :)

De tweede dag

Vanochtend na een lekker warm nachtje vroeg op om mijn huurcontract te tekenen. Jussi was bij de tandarts dus die kon me niet ophalen. Gelukkig kon ik weer met Kaisu, Jacqueline en Luca meelopen, wist ik ook meteen de goede weg naar de universiteit.

Na twee uur voorlichting weer tijd voor de lunch. Was wederom een goede bodem. Ook leuk is dat ze afwisselen in menu, je eet dus niet elke dag hetzelfde. Tijdens de lunch toch maar even gevraagd waarom sommige mensen op sandalen met sokken lopen (sommigen zelfs met witte sokken in sandalen, gedurfd). Deze mensen werken vaak op de universiteit en doen op hun werkplek hun warme boots uit en trekken hun luchtige sandaaltjes aan.

Na de lunch weer even voorlichting. Af en toe lijkt het hier trouwens wel Groningen, want Finnen groeten elkaar met wat klinkt als 'moie' . Ik vermoed dat het iets als 'hoi' betekent :P

Na de overload aan informatie was het tijd om maar weer eens het een en andere te regelen. Voor de zoveelste keer ging ik hill up naar het international office, waar ik weinig wijzer werd. Ik ga zo straks zelf maar weer even aan de slag proberen het een en ander te regelen (want voor, tijdens en na een uitwisseling moet er enorm veel geregeld worden! doe het niet als je verschrikkelijk tegen bureaucratie bent, anders zeker op uitwisseling gaan!)

Na dit bot vangen op weg naar huis gegaan en ja dit keer in een keer goed gelopen en ik zal nu nooit meer verkeerd lopen, zo moeilijk is het niet (achteraf he). Nog even boodschappen gedaan in de Smarket of zoiets, in ieder geval een enorme supermarkt met van alles heel veel bijvoorbeeld van snoep. Neem je kind nooit mee naar zo'n winkel. Heb er onder andere een brood gekocht dat leek op wat we tijdens lunch kunnen krijgen (dat is wel lekker brood). Hopelijk is mijn brood ook lekker. Verder vallen de prijzen in de supermarkt ontzettend mee, had alles veel duurder verwacht. Natuurlijk zijn er producten die je in NL veel goedkoper kunt krijgen, maar er zijn ook genoeg dingen hier die wel normaal geprijsd zijn.

Wat ik me wel bedacht in de supermarkt toen ik met een pak Finse cake in handen stond, is dat het lastig bakken wordt als je geen Finse bakbeschrijving kunt lezen. Misschien is invullen op Google Translate een optie, maar recente ervaringen leren dat dat niet altijd juiste vertalingen oplevert.

Tot zover mijn avonturen hier, straks plaats ik ook nog even wat foto's van het prachtige Finland bedekt onder een dikke laag sneeuw. Bye bye!!