De laatste tripjes & de laatste weken in Finland

Hoi allemaal,

Eigenlijk moet ik studeren voor mijn laatste tentamen, maar een verhaaltje schrijven is op dit moment toch aanlokkelijker. Ik heb namelijk nog heel wat te vertellen: tripje met Lieuwe en Tryntsje, tripje naar Noorwegen, de laatste weken hier, mensen die al terug naar huis gaan, het prachtige weer hier, kortom, ik ga jullie even bijkletsen.

Halverwege april kwamen Lieuwe en Tryntsje op bezoek. De eerste twee dagen hebben we hier gespendeerd en moest ik aanhoren hoe verschrikkelijk ze dit oord en de mensen wel niet vonden. Tja, de mensen hier zijn niet ontzettend florisant en zo halverwege april was het weer hier tussen sneeuw en zon in, dus niet ideaal. Gelukkig was dit maar voor twee dagen en hebben we ons hier nog goed vermaakt. Daarna was het tijd voor Helsinki, ook twee dagen. Een kleine, maar leuke havenstad waar we getrakteerd werden op een flinke dosis zon. We hebben de hotspots gezien, wat gewinkeld, in het park en in de haven van de zon genoten, naar het eilandje Suomelina geweest met de ferry en zijn we een avond uiteten geweest met Basti&Basti, Karin en haar zus en wij drieën. De Duitse Karin en Basti ken ik uit Jyväskylä en we wisten van elkaar dat we tegelijkertijd in Helsinki waren en dus gingen we een avondje samen spenderen. De jongens hadden een Russich restaurant voor zeven personen geboekt. Het zag er mooi, luxe en Russisch uit. Zo kreeg je de rekening gepresenteerd in een Matroeskja. Maar goed, het was een ontzettend leuke avond, lekker eten en leuke grappen (aan onze kant van de tafel ;)) Op een gegeven moment gingen we uiteraard Russische vodka drinken. Hartstikke lekker dus daarom ook nog een tweede. Na een paar uur was iedereen wel klaar met het lekkere eten en drinken en toen moesten we dus de rekening vragen. Nee, het was geen studentikoos geprijsd maal, dat wisten we al dus goedkoop (a la daghap) zou het niet worden. Maar toen we de rekening zagen was er toch wel even een korte ademstop: de Russische biertjes die Basti en ik hadden waren elk 7,50 en de shotjes vodka waren 6,40 elk. Maar gelukkig kon iedereen erom lachen want ach, het was tot zover al een hele gezellige avond & we hadden weer nieuw voer voor wat grappen (die ons de rest van de vakantie vergezelden :)).
De zondagavond (do en vr Jyvaskyla, za en zo Helsinki) gingen we met de cruiseboot in 3,5 uur naar Tallinn. Ik had deze boot al eerder als residentie gehad tijdens de Sea Battle (drie dagen feest op deze boot met duizenden studenten uit Finland en omliggende landen, een hele er-vaar-ing), en nu dus weer. We hadden een mooi plekje gevonden in één van de loungegedeeltes van de boot. Leuk was dat er ook een band speelde en er salsadansen was. Dit allemaal vanwege de Salsaweken oid van de ferrymaatschappijen.
Om een uurtje of tien kwamen we aan in Tallinn, waar we snel op zoek gingen naar ons hostel. Ik was al eerder even in Tallinn geweest dus ik wist al een beetje de weg, dat scheelde. Al redelijk snel waren we in het hostel, dachten we. We waren eerst met koffer en al de trappen opgeklommen naar het hostel dat een ander hostel bleek te zijn. Even later hadden we toch het goede hostel te pakken. We installeerden ons en gingen slapen want het reizen is toch wel vermoeiend.
De volgende dag gingen we op pad, hebben we mooie dingen bekeken, op terras gezeten, wat winkels bekeken, heeft Lieuwe eindelijk een acceptabele zonnebril gekocht, gegeten en hebben we vooral van onze vrije tijd genoten. Dit hebben we de tweede dag ook zo'n beetje gedaan. Nog een leuk verhaaltje: op een gegeven moment liepen we langs de etalage van een eetdingetje of winkeltje, en daar zat een jongen op een stoeltje in de etalage. Het stoeltje was onderdeel van de etalage, het jongetje vond dat wel een geschikte plek om even wat momenten door te brengen. Wij vonden dat heel grappig omdat het een mooi schouwspel was.
De laatste volle dag van de vakantie begon heel vroeg want we gingen een dag naar Riga (was er ook al geweest maar het is geen straf daar een tweede keer naar toe te gaan). 's Ochtends vroeg om zes uur ofzo gingen we naar het busstation, om zeven uur met de bus weg te rijden. Half twaalf waren we in Riga centrum. Lieuwe wilde vooral cultureel doen, Tryntsje wilde graag winkelen. Eerst gingen we met z'n drieën het winkeldeel ontdekken, toen Lieuwe toch maar afhaakte nadat hij inzag dat wij niet met hem mee te slepen waren. Beide hebben we wel wat leuks gevonden. Vooral de capuchontruien van Cubus waren een hit (twee andere Nlmeisjes van hier die ook in Riga waren, hebben zelfs precies dezelfde truien als ik gekocht, ik zie het maar als een compliment :)) Na het winkelen gingen we nog even wat rondwandelen, een hapje eten en toen was het rond een uurtje of zes weer tijd om terug te gaan naar de busstop. Ergens laat in de avond kwamen we weer aan in Tallinn, waar we gauw naar het hostel gingen om te slapen.
Het hostel was overigens erg slecht vanwege de slechte bedden en het lawaai en niet heel schoon. Gelukkig was de graphische vormgeving helemaal goed. Jammer dat je daar zo weinig aan hebt. Maar goed, des te meer waardeer je je eigen bed ook weer na de tijd.
Donderdag op tijd gingen Lieuwe en Tryntsje richting vliegveld en ik richting boot om terug te gaan naar Finland. Je raadt het nooit: Lieuwe en Tryntsje waren gewoon eerder thuis dan ik!! De boot ging wel voorspoedig, maar die treinen in Finlan...verschrikkelijk! Ik kwam aan op station Helsinki, wilde een kaartje kopen maar de eerstvolgende trein zat vol (je koopt nl. kaartje voor een stoel). Dus maar een kaartje voor de volgende trein, uur extra langer wachten. Die trein had nogal moeite met vanalles waardoor ik mijn aansluiting in Tampere miste. In Tampere in een bomvolle trein waar ik geen eigen stoel meer had dus. Gelukkig kon ik nog een plekje vinden (na een paar keer verhuizen omdat de stoel waarop ik zat eigenlijk van een ander was, en dan wil diegene daar toch wel zitten omdat die anders ook weer moet verhuizen). Kortom, 's avonds om een uurtje of negen was ik thuis. Dus, bijna twaalf uur om van Tallinn naar Jyvaskyla te komen, heel raar. En ben er wel over uit dat het Finse treinsysteem heel debiel is, vind het tien keer niks dus please, wees gewoon blij met de NS, dat is zo gek nog niet.

Eenmaal thuis stond er heel wat studiewerk op me te wachten. Gelukkig stond er als beloning mijn tripje naar Noorwegen (Oslo en Bergen) op me te wachten.
Dat tripje begon op 29 april. Ik vloog met Nadja, Mariona en Danny naar Oslo ('s ochtends zes uur met de bus!). Om tien uur vlogen we en vanwege het uur tijdsverschil kwamen we half elf aan. Meteen op het vliegveld kwamen we er al achter hoe duur Noorwegen is (tien keer duurder dan Finland, dus 100 keer duurder dan NL, ongeveer). De busreis van een uur, van het vliegveld naar de stad, was voor een enkele reis al iets van 16 euro. Dat is best veel. Eenmaal in de stad, vonden we Anett en toen gingen we wat rondwandelen in de stad. Ondanks de negatieve verhalen, is Oslo best leuk. Dat heeft denk ik ook te maken met het mooie weer, want dan zijn de mensen buiten, lijkt alles mooier, is er activiteit. En vooral in een havenstad doet de zon veel goeds. Wij liepen wat rond en gingen uiteindeijk in de haven even relaxen. Na een tijdje verlieten Mariona en Anett ons weer om naar een vriend van Anett ergens in Alesund ofzo te gaan. Maandag in Bergen zouden we ze weer zien.
Danny, Nadja en ik hebben ons de rest van de dag goed vermaakt. We hebben het sculpturepark bezocht en een heel mooi boottripje langs de Noorweegse kust gemaakt. Op een gegeven moment was het tijd om onze couchsurfer op te zoeken (lokaal iemand die je een slaapplek aanbiedt, kun je allemaal regelen via de couchsurfwebsite). Die woonde zo'n 20min wandelen van het centrum. Toen we aankwamen bleek onze surfer al halfdronken te zijn. Zijn neef was er ook. We hebben samen gebbqd in een park vlakbij zijn huis en toen het te koud werd gingen we terug naar zijn huis. Daar gingen de jongens wat muziek maken en op een gegeven was iedereen moe en gingen we slapen.
De volgende dag vertrokken Danny en ik vroeg naar Bergen. Onze trein zou rond tienen vertrekken en de reis zou zo'n 7,5 uur duren. Gelukkig was het een prachtige reis in de breedte door Noorwegen. Op een gegeven moment passeerden we zelfs een plaatsje waar nog volop geskied werd!
Om een uurtje of zes kwamen we aan in het zonnige Bergen. Op het station zou onze couchsurfer zijn, maar die was er niet. En met onze Finse nummers konden we hem niet bereiken. Wij wat rondwandelen, terug naar het station, in een luxe hotel vragen of we internet konden gebruiken (die vrouw was zo ontzettend aardig!), terug naar station, maar vast slaapplek zoeken, naar biljartcafe waar internet was, smsje sturen via internet, berichten via fb, email sturen. Wachten. En toen opeens...daar was 'ie! Yun, Wiliam uit San Fransisco en een jongen uit Tallinn kwamen ons ophalen. Yun was onze couchsurfer die zijn telefoon verloren was en ook nog eens vergeten was dat hij ons moest ophalen. Vervelend maar kan gebeuren. Wij waren allang blij dat we slaapplek hadden.
Met zijn vijven gingen we naar Yun's huis, zo'n half uur uit het centrum. Daar konden we meeeten met hem en zijn huisgenoten (zijn vriendin, jongen uit Denemarken en zijn vriendin). Ik was moe dus niet zo spraakzaam. Gelukkig de twee Amerikaanse jongens wel en wat weten die toch altijd weer rare dingen zoals dat er een kip bestaat die helemaal zwart is, ook het vlees. Typisch, zal ik maar zeggen.
De volgende dag gingen Danny en ik Bergen ontdekken, wat rondwandelen, de haven zien, het kasteel, wat luieren. Het is de op een na grootste stad van Noorwegen, een studentenstad. Ben eigenlijk even vergeten wat we deze dag nog meer deden. 's Avonds zijn we nog naar een festival geweest (Bergen Fest), leuk! Toen niet al te laat naar bed.
De tweede dag deden we de boottrip langs de fjoren: WAUW! Het eerste deel van de trip leek op die van de Osloboottrip, maar daarna kwamen de fjorden en dat is zo mooi! Spieggelglad water, de begroeide fjorden, op een bootje. Ja blij dat we dat gedaan hebben :)) Om een uurtje of half drie waren we weer in de haven waren we Yun, Anett en Mariona zouden zien. We besloten met de floibanen de floiberg op te gaan. Daar had je een heel mooi uitzicht over de stad. We hebben daar wat in de bossen gewandeld en toen het kouder werd gingen we naar Yuns huis waar Danny en Mariona het eten klaar maakten.
Niet veel later ging Anett op weg naar de tram om naar Helsinki te gaan om haar broer op te halen, die haar kwam bezoeken. Mariona ging later naar haar eigen couchsurfer. Niet veel later gingen wij ook naar bed.
De volgende dag hebben we uitgeslapen, boodschappen gedaan, ontbeten met Yun en toen hebben we ons verder vermaakt in het park, waar Yun later ook nog kwam.
Yun was trouwens de helft van de tijd onder invloed van lsd en bood het iedereen die maar in zijn buurt was aan. Danny wilde het wel proberen en dus heb ik de hele treinreis terug van Bergen naar Oslo naast een stille Danny gezeten. Ook wel eens fijn, want normaal praat hij heel veel. Gelukkig kreeg hij geen paniekaanval oid, want dan was ik wel pissig geweest.
's Avonds in Oslo verenigden we ons weer met Mariona en toen konden we samen 24 uur gaan genieten van het wachten, wachten, wachten (dit was di.avond). Woens ergens begin van de avond waren we weer thuis. Al met al een avontuurlijke, boeiende trip :)

Dat is nu zo'n week geleden. Inmiddels zijn er hier weer de nodig feestjes gevierd, maar ook studiedingen zijn weer gedaan. Ik heb nu alleen nog dat tentamen van morgen en ik ga eventueel nog een essay schrijven. Dat hangt een beetje van het weer af :)

Het is wel gek trouwens dat iedereen al op vertrekken staat. Er zijn al wat mensen richting huis gegaan, de komende week gaan er nog meer weg en dan is het bijna eine verhaal! Het is nu dus extra genieten van alle dingen hier, wat ik ook volop doe. Gelukkig schijnt hier nu ook voornamelijk de zon en is iedereen volop aan het bbq'en en aan het luieren (of studeren) in de zon, heerlijk!

Binnenkort schrijf ik vast nog wel een laatste verhaaltje & daarna is het tijd om iedereen weer in levenden lijve te zien!

-Moi moi

Een weekend vertoeven in Riga is een goed tijdverdrijf

Hoi Allemaal!

Alweer een verhaaltje omdat ik alweer op reis ben geweest. Ik weet het, het rijst de pan uit en het is ook nog niet gedaan met de tripjes. Dit was ook allemaal niet het geval geweest als Ryanair niet bestond. Een hemel op aarde voor studenten.

Ergens eind januari heb ik dit tripje al geboekt. Het is altijd goed om iets te hebben waar je naar uit kan kijken, denk ik dan maar. Afgelopen donderdag 24 maart was het dan zover. Samen met de Amerikaanse Kyla gingen we half een 's middags op pad. Eerst met de trein naar Tampere (1,5 uur), vervolgens met de bus naar het vliegveld (half uur) en daarna vlogen we in 40 minuten naar Riga.

Het hostel waar we zouden verblijven, had op de boekingsbevestiging aangegeven hoe wij van het vliegveld naar het hostel konden komen. We namen bus 22 en in een half uur waren we aan de rand van het stadscentrum. Met de kaart in de hand hadden stonden we binnen tien minuten voor de deur van het hostel. Onze kamer was bedoeld voor 8 mensen, maar het hele weekend hadden we de kamer voor ons alleen. Best een luxe voor maar 8 euro per nacht. De bedden waren een verademing vergeleken bij onze houten middeleeuwse bedjes hier in Jyväskylä. En het was er ook nog eens heel schoon! Een goede keus dus.

Na het installeren besloten we de stad, het oude gedeelte (Old Town) te ontdekken. We zijn lukraak wat straatjes doorgelopen om uiteindelijk te eindigen bij een Ierse pub, vlakbij het hostel. Het was een bijzondere pub, want het was niet rugby maar voetbal waar het om draaide (Marco van Basten hing er nog aan de muur), er stonden maar drie Ierse biertjes op de kaart en je kon er Indiaas eten, bereid door een echte Indiase chefkok. Het interieur was daarentegen wel typisch Iers. We hebben er wat gedronken en niet al te laat vertrokken we weer richting hostel omdat we toch best wel moe waren.

De volgende dag was enerverender. We begonnen met een heerlijk ontbijt met ei, croissant en koffie. Daarna zijn sloten we ons aan bij citytourguide James, die ons het meer onbekende deel van de stad zou laten zien. Dit was een goede invulling van de middag, want we hebben veel dingen gezien die we zonder deze tour niet zouden hebben gezien.

Toen Kyla en ik me voorstelden aan de groep, vroeg een meisje waar ik vandaan kwam. Zij, haar schoonmoeder en schoonzusje bleken uit Friesland te komen, uit de omgeving waar ik ook vandaan kom (Leeuwarden, Hardegaryp). Hoe verzin je het toch, wat een toeval. Het Friese meisje studeert in Riga en had nu dus bezoek. Leuk om ook weer eens even Fries te praten.

Tijdens de trip zijn we o.a. langs de oude pakhuizen langs de rivier gelopen, zijn we door de markthallen gelopen waar de daken van overblijfselen van Zeppelins gemaakt zijn, hebben we een oud houten Fins kerkje gezien en hadden we vanaf een dakterras van een warenhuis uitzicht over de stad. Na zo'n 2,5 uur was de tour voorbij. Kyla en ik waren de enigen van de groep die besloten nog even wat te gaan drinken met James. Dat was een goede keus, want het was een gezellige afsluiter van de tour.

Om een uurtje of half zes was het tijd om weer te gaan. Kyla en ik besloten richting hostel te gaan om daarna een hapje te gaan eten in een Lets restaurantje. Helaas viel het eten wat tegen, op de soep na, die was heerlijk. Daarna besloten we op zoek te gaan naar een leuk kroegje met livemuziek. Uiteindelijk belandden we bij een andere Ierse pub, Donegan's. Het was er lekker vol, er was livemuziek en er was voetbal, hoera. Het bleek Hongarije tegen NL te zijn en na een tijdje had ik in de gaten dat de halve pub gevuld was met Nederlandse jongens. Ze zijn ook overal. Het was trouwens wel een leuke wedstrijd, want NL won overtuigend en er waren nog twee fans die het veld opliepen. Vermakelijk om te zien.

Zaterdag, de laatste hele dag alweer, gingen we in hetzelfde tentje ontbijten (het was er gewoon goed). Daarna hebben we grondig Old Town bij daglicht bekeken. Volgens mij hebben we er echt alle belangrijke dingen gezien. Toen ik voorstelde om wat verder noordelijk in de stad te gaan kijken naar de vele Art Nouveau-gebouwen, reageerde Kyla alles behalve enthousiast. Het was haar te ver lopen en ze was al wat ziekig, dus toen ging zij terug naar het hostel. Heel stiekem vond ik dit niet zo erg, want eerder had ik al gemerkt dat ze heel langzaam loopt en dat ze liever achter haar laptop zit dan actief is. Zo was ik degene die elke ochtend zorgde dat we nog voor twaalven de deur uit waren. Zij had half tien de laptop al aan en ging pas douchen als ik aangaf dat ik toch echt wel gauw weg wilde.

Daarnaast zeurde ze ook wel veel, zo van oh ik heb hier last van, daar last van, ik moet medicijnen hebben,en liep ze dus ontzettend traag. Oke ze was ook niet helemaal fit, maar zoals het andere Friese meisje ook zei, niet zeuren, even doorzetten en je bent er maar twee dagen! Ik denk dat je met dit soort dingen wel echt mentaliteitsverschillen ziet tussen VS en Europa.

Maar ik ging dus alleen op pad naar de Art Nouveau-straten. Wat was dat de moeite waard! Ik heb nog nooit zoveel mooie gebouwen/huizen bij elkaar gezien. Allemaal in mooie pastelkleuren en rijk gedecoreerd. Het deel waar deze gebouwen stonden was ook nog eens heel rustig. Het was al met al een heel ontspannend wandeltochtje.

Dit tripje was ik trouwens degene die de kaart las, iets wat ik vaker niet dan wel doe, ik ben er van nature niet heel goed in. Maar dit keer ging het me goed af, ook omdat ik een duidelijke, simpele kaart had, de stad niet heel ingewikkeld in elkaar zat en omdat Kyla helemaal een navigatiedrama is. Ik moet zeggen dat deze functie me wel beviel.

Na een paar uur wandelen, kwam ik terug in het oude centrum. Daar ging ik eindelijk koffiedrinken in een tentje waar ik al eerder op zat te azen, Black Magic Cafe. Het interieur is prachtig met veel oude elementen, zoals een boekenkast als deur, een toonbank met honderden lade's, personeel dat in zwierige rokken rondloopt en chique meubilair. Hier heb ik echt even heerlijk gezeten. Na een tijdje was het tijd om Kyla op te zoeken in het hostel, die uiteraard achter haar laptop zat.

Al snel gingen we weer de deur uit (alhoewel, snel in deze context: een jas aandoen, sjaal omdoen, muts opzetten en handschoenen aandoen en de trap aflopen duurt bij haar vier keer langer, maar no offense, ik heb mijn andere functie als 'alle geduld zelve' ook zo goed als mogelijk is proberen te vervullen). Dit keer gingen we avondeten bij Lido, een typisch Lets concept van avondeten. Het is wederom een Middeleeuws heel sfeervol ingericht pand, waar je zelf je bord vol kan scheppen met eten en dan afrekent naar wat je gekozen hebt. Hier hebben we een tijdje gezeten. Je hebt hiervan trouwens verschillende vestigingen in de stad. Zoiets zou het in Nederland ook goed doen denk ik.

Daarna gingen we naar een cafeetje waar Kyla wilde gaan swingdansen (jaren dertig dansen, heel swingend). Ik was wel benieuwd en ben meegegaan. Het was een klein cafeetje met een stuk of vijftien andere swingdansers. Het was leuk om een keer te zien.

Om tien uur verliet ik de groep, om even bij het Friese meisje (Berber) te kijken. Zij woont in een hostel dat gehuisvest is in een hotel. De kamers van het hostel fungeren nu dus als studentenkamers, heel apart. Dan heb ik toch liever onze flats hier. Toen ik op de derde aankwam, zat het vol met studenten. Ze waren aan het eten en drinken. Eerst kon ik Berber niet vinden, heel stom, maar ik herkende haar niet. Ze had mij wel gezien en zodoende kwam ik bij hen aan tafel zitten. Opvallend was dat deze uitwisselingsstudenten niet echt sociaal waren in de zin van dat ze je opnemen in de groep, ook al is dat maar voor even. Ik probeerde me er wel wat in te mengen, maar dat slaagde niet echt. Gelukkig kon ik leuk met Berber kletsen over van alles en nog wat. Maar toen de groep om twaalf uur weggejaagd werd door hotelpersoneel, besloot ik niet mee te gaan de stad in. Ik had gewoon niet een leuke klik met die groep. Daarnaast was ik ook wel moe, zou de klok een uur vooruit gaan en moesten we de volgende dag niet al te laat weg. Tijd om naar huis te gaan dus.

De volgende dag, na een korte nacht, hadden we nog tijd om een afscheidsontbijt te doen. Daarna was het echt tijd om naar huis te gaan. Uiteindelijk stond ik 's avonds en uurtje of zeven weer in mijn kamer.

Nog even iets over Amerikanen: ze zijn vaak zo niet oprecht. Ze zeggen ten eerste niet wat hen op het hart ligt. Nu hoef ik ook hun diepste geheimen niet te weten, maar zeg in ieder geval wat je wel of niet wilt of leuk vindt. En constant antwoorden als 'sure', 'yeah', 'oke' etc. daar kan een mens helemaal niks mee. Dat vond ik wel jammer, dat Kyla aan de ene kant heel er zo Amerikaans is. Je weet niet wat er echt in haar omgaat. Gelukkig heeft ze ook haar leuke dingen, dus het was geen verkeerde keus om met haar te gaan reizen. Maar de Amerikaanse mentaliteit, die is niet helemaal aan mij besteed.

Tot slot: in Letland betaal je met de Letse lat. 1 euro is 0,70 lats dus 1 lat is 1,40 euro. Je hebt al snel de neiging te denken oh het is maar één of twee lats, goedkoop. Maar niks is minder waar. Verder is Letland qua eten en bier wel degelijk goedkper dan bijv. NL en Finland, maar qua koffie of kleding scheelt het niet veel.

Overigens ook echt een pré van Riga is dat het straatbeeld niet beheerst is door vestigingen van H&M, Zara of andere magnaten. Echt een verademing. De enige visuele stoorzender was MacDonalds. Al met heel prettig zo'n straatbeeld. Verder ademt de stad ook een goede, prettige atmosfeer.

Zo, nu is het tijd om weer hard aan de slag te gaan voor de studie. Ik heb het er namelijk erg druk mee omdat ik momenteel zeven vakken volg. Beetje vervelend dat alles nu in één keer komt, maar niks aan te doen. Ik hoop in ieder geval dat mijn planningskills me nu niet in de steek laten.

ps. hier in Finland is het trouwens weer witter dan wit en is de temperatuur weer gedaald tot onder nul. Raar om nu nog in de volle sneeuw te zitten, maar het is in ieder geval beter dan de zwarte natte sneeuw van een week geleden. Daar bedank ik toch hartelijk voor.

Tot snel weer! -moimoi

Alles over Rusland

Beste lezers,

Vandaag is het tijd om jullie meer te vertellen over mijn reis naar Rusland, inmiddels alweer een week geleden.

Maandag 7 maart was de dag van vertrek. We werden op een menselijk tijdstip, hafl een in de middag, door een bus opgehaald vanaf de universiteit. De bus was al half gevuld met studenten uit de meer noorderlijk gelegen Finse stad Oulu. Met ons erbij was de bus al redelijk vol, zo'n 50 mensen.

Na een ritje van zo'n drie uur kwamen we aan in Helsinki, om vijf uur. Een stuk of tien studenten uit Helsinki sloten zich nog bij ons aan, waardoor de groep in totaal uit zestig man bestond. Na wat formaliteiten was het wachten op de boot, waar we 19.00 uur aan boord konden. Uiteindelijk was het half tien dat we op de boot konden, inmiddels al half elf Russische tijd. De reden voor deze vertraging was het ijs; er waren twee ijsbrekers (die voor de de passasiergsboten het ijs breken) vast komen te zitten. Ja, met een passasiergsboot is er dan natuurlijk helemaal geen doorkomen aan. Maar uiteindelijk is het dus blijkbaar toch gelukt en gingen we varen. Leuk was dat er in de boot schermen hangen waarop je de vaarroute, temperatuur, snelheid en nog wat andere gegevens kunt zien.

De boot zelf was qua omvang een soort Titanic, maar dan honderd keer minder mooi. In plaats van luxueus had ik meer de associatie met een feestzaal van vergane glorie; teveel nepgoud, te lelijke nepschilderijtjes die ook nog eens scheefhangen (misschien niet heel raar in een boot maar toch) en van die vloerbedekking met figuurtjes erin. En dan had je ook nog een soort uitgaansgelegenheid in de boot waar dan een of andere pief stond op te treden. Van anderen hoorde ik dat het nogal een trieste aangelegenheid was.
De cabin waarin we de nacht zouden doorbrengen met vier personen, was niet zo idyllisch als gedacht. Geen uitzicht op zee en al helemaal geen ruimte om te bewegen. Gelukkig was het maar voor één nacht en voor je het weet is het voorbij. En zo erg was het uiteindelijk niet eens, wel was het ontzettend warm.
Het ontbijt op de boot was wel goed voor elkaar. Je had enorm veel keus en er was genoeg tijd om én uit te slapen én relaxt te ontbijten, nu wel met uitzicht op zee :)
Grappig was dat om de vaarroute heen alleen maar ijs is en dat er heel veel boten stil liggen (werkboten). Geen idee waarom. Ik zou denken zorg gewoon dat je op tijd weer in de haven bent, voordat de zee dichtvriest. Maar aangezien dit een logische gedachte is, zal er wel een diepere betekenis zitten achter het feit dat er tig boten daar maar liggen te liggen.

Uiteindelijk kwamen we 's middags om vier uur Russische tijd (twee uur later dan NL, een uur later dan Finland) aan in Sint Petersburg. Al met al hadden we zo'n zes uur vertraging: De eerste vier uur waren een paar dagen voor vertrek al vastgesteld, de resterende twee uur kwamen er maandagavond nog bij op. Maar uiteindelijk had dit minimale invloed op het programma.

Eerst moesten we door de douane, vervolgens konden we de bus in die ons de hele reis van hot naar her zou brengen. Na een goed uur zat iedereen in de bus en gingen we op weg naar ons hotel. Tijdens deze rit kregen we al een beeld van de omvang van de stad: enorm groot. Het hotel waar we twee nachten zouden verblijven, was ook enorm groot.
We hadden ruim anderhalf uur de tijd voordat we de eerste activiteit zouden doen. En dat was: Russian Dinner!
We gingen naar een klein, Russisch ingericht restaurantje. Alle tafels waren al mooi gedekt, de vodka stond klaar en al gauw werd ons heerlijk Russisch voedsel voorgeschoteld; een rode bieten/eieren salade, iets met champignons en kaas, vervolgens vlees met kaas en lekkere groenten en aardappeltjes en tot slot een pannenkoekje met ijs en jam. Hoofd en na was niet zo bijzonder, maar de eerste twee gerechtjes waren wel typisch Russisch. En tijdens het eten dronken we natuurlijk vodka!
Tegen het eind van de avond werden we nog getrakteerd op Russische volksdans en –muziek. Heel vermakelijk!

Hierna kon je of naar een club, of naar bed. De meesten kozen voor het laatste, want reizen maakt moe.

De volgende dag, dag drie alweer, ging het gros van de groep naar St. Catherine’s Palace, een buitenpaleis van belangrijke mensen. Ik had gehoord dat het niet ontzettend bijzonder was en daarnaast had ik al veel andere activiteiten geboekt, voor mij reden om niet te gaan. In plaats daarvan ging ik met Anett en Jacqueline de stad verkennen, uiteraard nadat we het ontbijt hadden meegemaakt. Wederom heel uitgebreid en heel lekker. De spaghetti vond ik toch wel wat gek, maar toch zijn er mensen die dat als ontbijt nemen.
Om een uurtje of tien waren we klaar om te gaan. We namen de metro richting het centrum. Wat een enorm ondergronds stelsel! De roltrap naar beneden is heel steil en lang en vol met mensen. Al gauw stapten we uit en besloten we de Kazan Cathedral vanbinnen te bekijken. Vervolgens namen we al een voorproefje op het Hermitage, wat ook al voor de volgende dag op het programma stond, maar er is daar zoveel te zien, dat twee bezoekjes geen kwaad kunnen. Omdat we student zijn, konden we gratis naar binnen. Al gauw bleek dat de dependance van het Hermitage in Amsterdam vergeleken bij het echte maar een summiere sobere garagebox is.
Verder die dag ben ik nog naar een balletvoorstelling geweest (Romeo&Juliet) en hebben we met een grote groep een limousine toer gedaan. Dat was tegen mijn verwachting in toch ontzettend leuk en gezellig!
De volgende dag (4) begonnen we met de bezichtiging van de St. Isaacs Cathedral, een prachtig bouwwerk. Daarna was het tijd voor de kleurrijke Cathedral of Spilled Blood. Deze was zowel van buiten als van binnen enorm kleurrijk. Buiten van die typische bolletjes op het dak en binnen alleen maar kleurige mozaïkafbeeldingen. Hierna gingen we verder met de citytour per bus (want St.Petersburg is heel groot, lopend is niet echt een optie). We hadden een leuke, maar bovenal ook grappige gids, die ons drie uur lang leuke weetjes over de stad vertelde. Zo is St. Petersburg een Europees uitziende stad vanwege de bouwstijl. En tot ik geloof 1992 heette de stad Leningrad, nadat die lange tijd ook Petersgrad had gegeten. Het volk koos als nieuwe naam St. Petersburg. Daarnaast had hij nog wat verhalen over overspelige tsaren en Nederlandse botenbouwers uit Zaandam, maar deze informatie kon ik allemaal niet meer onthouden.
Om acht uur werden we vlakbij de hoofdstraat gedropt en hadden we een paar uur de tijd om te eten. Wij gingen met vier mensen sushi eten, heerlijk. De bediening was om te huilen (bestellingen niet gelijkertijd geserveerd en dus at iedereen wat om en om, bestellingen vergeten, gerechten in verkeerde volgorde gebracht, kortom ellende). Gelukkig was het eten wel heel goed.
Elf uur werden we terug in de bus verwacht en om half twaalf stapten we op de trein op station ‘Moscow’, dat ons naar station ‘Leningrad’ in Moscow zou brengen. We sliepen met vier in een kleine, maar knusse cabine. De volgende dag om half negen werden we gewekt om te ontbijten en om half tien stonden we op het station in Moscow.

Daar begonnen we met een citytour per bus. De stad is nog weer groter. Ter illustratie: er is een twaalfbaansweg in de stad (of er net omheen). We hebben de highlights bekeken en na zo’n drie uur toeren kwamen we bij het hotel aan. Wederom enorm. Daar konden we ons even douchen en omkleden om vervolgens met de subwaytoer te beginnen. De Moscowse subway is namelijk heel mooi ofwel ‘het paleis voor het gewone volk’ omdat de kathedralen de paleizen voor het upper volk waren. En met de mooie subways wilde, ik geloof Stalin, ook laten zien dat de Russen wel verstand van kunst hadden. Nou het was zeker mooi en indrukwekkend.
Daarna gingen we met een groep naar een opera. Het bleek een moderne opera te zijn die niet opgevoerd werd in het schijnbaar bijzonder mooie Bolshoi theater. Dat werd namelijk verbouwd. Helaas was ook dat de moderne opera (Wozzieck) absoluut niet uit de verf kwam. Veel mensen verlieten de zaal daarom ook al voordat de voorstelling was afgelopen. Beetje jammer van de centen, maar c’est ci.

De volgende laatste dag alweer, stond er eerst de Kremlintoer op het programma. Heel eerlijk gezegd, boeide dit me niet zo heel erg. Misschien moet ik me nog even wat meer in de achtergrond en historische waarde verdiepen en kan ik het dan meer waarderen. Hierna had ik drie uur vrije tijd waarin ik me goed vermaakt heb rondom het plein en in het naastgelegen enorme warenhuis. Daarna, om vier uur, was het tijd om te verzamelen en te vertrekken naar het circus. Dit was zeker de moeite waard! Vooral de acrobaten en lenige dames waren mooi om te zien. Toch iets minder vond ik de leeuwen en aapjes. Het was overduidelijk dat ze zich onnatuurlijk gedroegen in een onnatuurlijke omgeving. Misschien wat tegenstrijdig, maar de dansende zeehond was wel heel leuk. Die had er zelf ook wel lol in geloof ik.

Na het circus was het tijd om weer naar huis te gaan, naar Jyväskylä dus. Zaterdag rond tienen vertrokken we met de trein en zondag rond tweeën waren we weer thuis in Finland.

De week erna was een drukke week, want er begonnen veel nieuwe colleges. Gelukkig was er ook tijd voor leuke dingen. Nu ben ik net terug van een tripje naar Oost-Finland (Kuopio, Joensuu, Lieksaa). Sanni, de dochter van mijn Friendship Family, had hier in de buurt namelijk een sollicitatie (en ze heeft de baan!). Ik heb veel mooi Finse natuur gezien en we zijn over de langste ijsweg (dus rijden over een meer) van Europa gereden. Was wel leuk om een keer te doen. Nu ben ik wel ontzettend moe, want een korte nacht, een lange dag en morgen weer vroeg opstaan, is vermoeiend. Gelukkig staat voor donderdag tot en met zondag Riga op het programma! Daarover in de volgende blog meer.

From Finland with love,
Geppie

Alles over Lapland, daarvoor en daarna!

Hoi.

Na het steeds weer uitgesteld te hebben, kan ik me er nu eindelijk toe zetten weer een blog te schrijven zodat jullie op de hoogte blijven van het leven hier.Ja, het klinkt wat zwaarmoedig en dat is het ook. Want een blog schrijven is een hell of a job. Ik moet heel hard nadenken over wat ik allemaal ook alweer gedaan heb de afgelopen vijf/zes weken. Maar het feit dat ik een reisblog begonnen ben, betekent voor mij ook dat ik die moet eindigen. Half werk is zeg maar geen werk. Zodra het verhaal 'op papier' staat, heb ik me voorgenomen vaker updates te plaatsen. Geef me een teken als ik deze belofte niet nakom :)

Tot zover de inleiding, nu is het echt tijd om jullie weer up te daten (ik pak mijn agenda er even bij).

Waarom ben ik hier ook alweer?

Laat ik het eerst eens hebben over het studeren hier. Ik kan jullie vertellen dat mijn eerste ECTS (studiepunten) binnen zijn. Het zijn er dan nog maar 2, maar wel tweel hele mooie, namelijk die van Survival Finnish. Het vak zelf was van sterk middelbareschoolniveau, een tijd die ver achter me ligt. Nou, in Finland krijg je de kans het te herbeleven. Je leert tellen, kleuren benoemen, productnamen (best handig in de supermarkt) en korte zinnetjes (kaks olut, kiitos=twee bier alstublieft -- de biertjes worden hier trouwens op de cl nauwkeurig afgemeten wegens de strenge Finse alcoholwetgeving en om je toch het idee te geven dat je waar krijgt voor je geld, schenken ze het in enorme glazen, die dan tot 2/3 gevuld zijn). Op een gegeven moment was mijn concentratie als sneeuw voor de zon :) verdwenen en dacht ik ik ga hier geen tijd meer aan besteden. Uiteindelijk ging ik toch het tentamen maken waar ik een vier op scoorde. Ze beoordelen hier als volgt:

5 - excellent / 4 - very good / 3 - good / 2 - tevreden / 1 - voldoende / 0 - gezakt

Een ander vak (methodological issues in internet research) heb ik inmiddels ook afgesloten. Integrated Communication, gegeven door de Nederlandse Marita Vos, familie van mijn CIWstudieadviseur, is sinds een week begonnen. Een leuk en praktisch vak (want groepsopdracht maken). Daarnaast volg ik ook het vak Project Management van de Belgische gastdocent Jaak Trips uit Gent. Het vak bestaat uit twee colleges en daarnaast het maken van een groepsopdracht. De opdracht is een fictief project opzetten waarbij je natuurlijk kijkt naar hoe dat van begin tot eind het best ingedeeld kan worden.
De andere vakken (stuk of zes) beginnen pas over twee weken. Dan wordt het dus pas echt echt druk! ;)

Lapland & mijn andere reisplannen

Genoeg over de studie, tijd voor de tripjes. En die zijn er genoeg, zoals ik in de vorige blog al liet doorschemeren (of eigenlijk vol overgave over vertelde). Volgende week ga ik al naar Rusland, samen met nog stuk of zestig studenten van hier een ook nog een groep studenten uit Oulu. We gaan eerst met de bus naar Helsinki, dan met de boot naar St. Petersburg en vervolgens met de trein naar Moskou. Ik kan niet wachten om beide steden te ontdekken. Over deze trip meer in de volgende blog, die ik volgens eerder gedane belofte snel zal schrijven :)

Ik zou het al bijna vergeten, maar jullie willen natuurlijk heel graag weten hoe ik Lapland overleefd heb. Om deze indrukwekkende trip bondig te omschrijven, zal ik 'm kort samenvatten.

Alweer iets meer dan twee weken geleden gingen we 's nachts om een uur met de taxi richting het station. Na het inladen van alles en iedereen, konden we om drie uur eindelijk vertrekken. Iedereen probeerde te slapen tot we aankwamen bij ons eerste stop, The Snow Castle. Wat indrukwekkend! Een waar kunstwerk: een hotel helemaal van sneeuw en ijs, gedecoreerd met de prachtigste schilderijen, beelden en muurschilderingen. Uiteraard allemaal van sneeuw en ijs.
De volgende stop was The Santa Claus Village, voornamelijk een commerciële bedoening. Maar toch moet ik bekennen dat ik het er heel leuk vond. Er hangt ook een hele gemoedelijke sfeer. Na hier een uur wat te hebben rondgebanjerd, was het tijd om naar ons logeeradres te gaan (Vasatokka, iets ten noorden van Inari). Daar kwamen we 's avonds aan.
De volgende dagen hebben we een (goed begeleide) survivalcourse gedaan inclusief een gpstocht (waarbij ik tot twee keer toe een meter diep de sneeuw in viel), iglo's gebouwd, aan ijsvissen gedaan en vuurtjes gestookt. Halverwege werden we nog getrakteerd op een barbeque. Rond een groot vuur heeft iedereen zijn bord leeggeten.
De derde dag was er een busreis naar Noorwegen (Borgoynes). Tijdens de reis heb ik genoten van het prachtige witte landschap, dat in Noorwegen toch wel merkbaar anders was en dan met name heuvelachtiger. We hebben er nog in de Arctische Oceaan gezwommen (oke, neem dat met een korreltje zout). Daarna gingen we verse krab eten en was het alweer tijd voor de reis terug. Die was zo mogelijk nog mooier vanwege de ondergaande zon. Het zonnetje heeft trouwens de hele week geschenen, lucky us.
De vierde dag kregen we langlaufles en 's middags gingen we naar een rendierboerderij. Dat was een heel leuk uitje! We mochten zelfs een tochtje in de rendierslee maken met een echt rendier dat ons voorttrok.
De vijfde dag ging de reis naar Saäriselka, een skigebied ergens in Lapland. Het schijnt de meeste noordelijk skipiste van de wereld te zijn. Wegens mijn minimale skiervaring heb ik dit aan me voorbij laten gaan. Wat ik wel ging doen, was een huskisafari en een snowmobiletocht. Dat was zo prachtig! Ook spannend, omdat als je de sneeuwscooter beschadigt, je 600euro moet betalen. Gelukkig kon ik een paar keer net op tijd een boom ontwijken dus die 600e kon ik in mijn zak houden. Met het sneeuwscootermannetje voorop, die ons de weg weest, reden we eerst een stuk door de bossen, langs de bewoonde wereld. Op een gegeven moment reden we op een vlakte die veel weg had van een woestijn; weinig begroeiing, opstuivend sneeuw want het waaide er hard en geen mensen. Prachtig. Ik ben heel blij dat ik dit prijzige maar o zo mooie tochtje gemaakt heb. Op de sneeuwscooter had ik dan ook een constante grijns op mijn gezicht. We waren trouwens goed ingepakt (overal, helm, dievenmuts, boots). Dat was ook wel nodig, want zo'n ritje gaat je niet in de koude kleren zitten (sorry, ik kon het weer niet laten).
De huskisafari was ook leuk om te doen, maar achteraf minder bijzonder en vooral ook minder comfortabel (er ligt geen boxspring in die slee en er hangt geen kacheltje boven je voeten).

Dit was wel zo'n beetje het einde van de lange, intensieve, indrukwekkende, mooie Laplandreis.

Om even verder te gaan waar ik gebleven was: volgende week dus Rusland, eind maart een paar dagen Riga en dan halverwege april met Lieuwe en Tryntsje naar Helsinki en Talinn. Het kan niet op. Nou jawel, want het spaarpotniveau daalt gevaarlijk snel ;)

Familie Bomberg

Ik heb jullie ook eerder verteld over mijn Friendship Family. Het gezin bestaat uit vader, moeder, zoon en dochter. Eigenlijk doe ik het meest met moeder Kirsi en dochter Sanni. Ondanks dat ze wat stillig zijn af en toe (tja, ik kijk dan maar wat naar het plafond en zo, op een gegeven moment zijn mijn woorden ook echt op), ondernemen ze heel veel met me. Zo ben ik met Sanni wezen skiën in Rhivouri. Ondanks dat ze al sinds haar vierde op de latten staat, ging ze met mij telkens heuvel een en twee af. Voor haar natuurlijk piece of cake en zo plat als kaas, maar voor mij zo steil als een ladder dicht tegen de muur. Na een paar uurtjes skiën was ik volgens Sanni en Loes (NL meisje dat ook mee was)al een echte skiheld. Ze waren beide blij verrast dat ik het zo snel oppikte. Dat is natuurlijk altijd leuk om te horen!
Afgelopen weekend ben ik bij ze in Laukaa (zo'n 30km buiten Jyväskylä) op bezoek geweest.
Ze wonen in een typisch rood Fins houten huisjes en hebben uiteraard ook een houtgestookte Finse sauna. Die heb ik uiteraard geprobeerd en nu probeer ik heit en mem ervan te overtuigen dat ze de keuken thuis (waar ze en houtkachel hebben) af en toe best kunnen gebruiken als sauna. Was het maar zo makkelijk!
Tijdens het bezoekje aan familie Bomberg kreeg ik rendier voorgeschoteld, samen met smaakvolle aardappelpuree en cranberriecompôte. Heerlijk! Mem, begin maar vast met oefenen.
's Middags heb ik nog met het team van Sanni een soort ijshockey gespeeld. Zo'n heel tenue aanhebben is wel stoer. Alleen die schaatsen zitten zo oncomfortabel. Uiteindelijk heb ik wat oefeningen meegedaan, op de goal geschoten en even meegespeeld met een wedstrijdje. Maar ik was echt een loser op dat veld, want de anderen schaatsten zo snel, vooruit, achteruit, slalommend en ook nog overspelend. Ik kon ze voor geen meter bijhouden. Ik heb nog wel even geprobeerd achteruit te schaatsen, maar deze techniek heb je niet in een training onder de knie.

Icehockey is stoer

Nu ik het over ijshockey heb: ik ben al twee keer naar een wedstrijd van de jongens van Jyväskylä (JYP) geweest. Wat een stoer spel! Die jongens zijn zo soepel, vallen en staan binnen een seconde weer op en beuken elkaar tegen de zijwand. Wat een souplesse, heel mooi om te zien. De eerste wedstrijd moesten ze tegen Helsinki, die dichtbij ze stond in het klassement (met JYP nog wel op de eerste positie). Deze wedstrijd was spannend om dat het scoren steeds om en om ging. De andere wedstrijd, tegen het iets mindere Tampere, was veel meer van het soort ijshockey dat je op televisie ziet. De twee teams waren gefrustreerd of zo want ze kwamen steeds letterlijk met elkaar in botsing. Toen JYP in de derde helft (3 keer 20min spelen en twee keer 18min pauze tussendoor) een paar keer kans had de scoren, mislukte dat omdat beide partijen letterlijk met elkaar overhoop lagen voor het doeltje van de Tamperekeeper. Pas in de extra tijd, nadat er dus al drie keer gespeeld was, werd er door JYP gescoord. Een boeiende wedstrijd.

Wat leuke icehockeyweetjes:
-De aanvoerder van elk team heeft trouwens een gouden helm. -De scheidsrechters (vier stuks) hebben hun fluitje als een ring om de vingers. -Als een speler iets verliest, zijn helm of stick, dan laat die dan gewoon liggen. Ergens in de break of als de tijd stil staat, ruimt de scheids het op. Luie donders. -Als JYP gescoord heeft, wordt het oioioioioilied ingezet. -Er zijn per team stuk of 20 spelers die om de haverklap wisselen. De inkomende spelers klimmen als is het een mierenkolonie over de dug out muur. -Een staplek kost voor studenten maar om en nabij een tientje.

Volgens mij heb ik jullie nu voor een groot deel bijgepraat.

Voor foto's verwijs ik jullie naar mijn facebook (je hebt wel een account nodig om de foto's te kunnen zien, maar een aanmaken is piece of cake, eenmaal een account aangemaakt typ je mijn naam in en zie je mijn facebook als het goed is). Echt de moeite waard!

Zoals beloofd, tot na Russia! Moi moi

Het uitwisselingsstudentenleven in Finland

Moi, hei, terve (Fins voor hoi)

Eindelijk weer even een verhaaltje vanuit het prachtige, met een enorm pak sneeuw bedekte Finland! Wat ben ik blij dat ik hier beland ben! Het is hier lekker atropisch weer met af en toe temperaturen van -27 graden, wat wel echt koud is. Gelukkig is het hier meestal tussen de +1 en -17 graden, dat is met een goede jas prima te doen. Vooral sneeuwval en wind maken het koud.

De laatste keer dat ik hier wat schreef, ging het nog over de introductieweek. Inmiddels zijn we alweer twee weken verder en het voelt alsof ik er hier al maanden op heb zetten. De colleges zijn inmiddels begonnen, de feestjes komen van de grond, de sauna is onderdeel van het dagelijks leven, ik heb mijn Friendship Family ontmoet, het winkelcentrum is ontdekt, leuke contacten zijn gelegd, de stad is bekend terrein geworden en de reisjes zijn geboekt.

Reisjes

Ik ga 15 tot en met 20 februari naar Lapland met veel leuke mensen en van 7 tot en met 13 maart ga ik naar Russia! (Moskou en St. Petersburg). Hier heb ik zoveel zin in! Lieuwe en Tryntsje zijn van plan in de derde week van maart langs te komen. Met hen ga ik misschien nog een paar dagen naar Talinn :D Kost wat, maar daar heb ik mijn geld absoluut voor over!

Studie

Gister en vandaag heb ik trouwens mijn eerste colleges gehad. Het systeem is iets anders dan in Nederland. Hier heb je een maand lang een vak en daarna meteen tentamen. Sommige mensen zijn daarom ook na maart al vrij! De vakken die ik heb gehad zijn Survival Finnish en Methodological issues in Internet Research. Dat eerste vak is meer omdat het handig is (we leren tellen en voorstellen etc in het Fins). Het is een bijzonder taaltje want betekenissen zijn met geen mogelijkheid af te leiden (wat je wel met Latijn, Frans, Duits, Nederlands etc. hebt). Heb er ook bewust voor gekozen geen Fins 1 te doen: teveel moeite en ben toch niet van plan mijn Fins te onderhouden:P

Het andere vak is heel interessant. Zo ging het eerste college over ethische kwesties in internet research en dan in het bijzonder mbt Facebook. Door erover te discussiëren komen interessante visies naar voren. Dit vak is dus wel een goede keus geweest.
De andere vijf vakken zijn nog niet begonnen. Ik ben benieuwd of die vakken ook een beetje aan mijn verwachting voldoen.

Het dagelijks leven

Het leven als uitwisselingsstudent bevalt me overigens goed. Het is leuk om met zoveel verschillende culturen om te gaan. De Finse gewoontes bevallen me ook en dan doel ik met name op de sauna. We hebben er hier een in het gebouw en het is daar heerlijk heet. Maar vooral de ijskoude douche erna zorgt voor het ontspannende element . Daarna weer snel de sauna in en verder stomen en dan weer douchen etc.

Vandaag heb ik trouwens mijn Friendship Family ontmoet. Dat is een project waarbij je als uitwisselingsstudent in contact wordt gebracht met een Fins gezin. Mijn gezin woont ergens 35km hier vandaan in the countryside. Vandaag heb ik de moeder en dochter (Kirsi & Sanni) ontmoet. We zouden vanmiddag na mijn college afspreken in the Compass, in het stadcentrum. Ik had al een paar keer om me heen gekeken naar waar deze koffietent dan wel niet zat. Kon het niet ontdekken. Vandaag, toen we elkaar ontmoetten, kwam ik erachter dat met het Compass het pleintje precies midden in de winkelstraat wordt bedoeld. Achteraf harstikke logisch omdat dit pleintje betegeld is als kompas.
We gingen in de Sokos (V&D van Finland) even koffiedrinken. We hebben wat gekletst over hobby's, Finse dingen en andere koetjes en kalfjes. De dochter bood mij aan mij te leren skiën. Nou dat aanbod heb ik uiteraard aangenomen. Waarschijnlijk gaan we komende zaterdag hier om de hoek even skiën (daar is een skioord, Laajavouri, met een lage en hoge berg of slope of hoe je het ook noemt). Ik moet nog wel even een skibroek aanschaffen, maar andere benodigdheden kan ik van mensen lenen of huren bij de piste.

Zaterdag vier ik hier ook mijn verjaardag, 's avonds. Heb wat leuke mensen uitgenodigd en heb er helemaal zin in. Wel gek om mensen te vragen of ze hun eigen alcohol meenemen (dat is hier gewoon, omdat alcohol hier ontzettend duur is, voorbeeld: in NL koop je een krat bier voor gemiddeld een tientje. Hier koop je 8 flesjes of 4 halve literblikken voor een tientje, je hebt geen eens kratten bier!). Heb er zin in! Zondag lekker uitslapen, skypen met thuis, taartjes eten met m'n NL maten hier en relaxen in de sauna.

Partijtjes

De feestje hier zijn ook gezellig. Zo is er twee keer in de maand het door esn georganiseerde Stammtisch, met elke keer een ander thema. Daarnaast beginnen de gebouwfeestjes op gang te komen (bijvoorbeeld M-building geeft feestje of op de 9e verdieping is partij), kun je naar de citi bar hier om de hoek of ga je met wat mensen naar de stad. Morgen staat de stad op het programma (wederom club Bra, best leuke tent), vrijdag gaan we met een groepje mensen naar Ruma, een of andere alternatieve tent en begin februari is er de sitsit. Dat is een of ander feestje van esn met dresscode 80ties en als activiteit een combi van eten, drinken en opdrachten.Beetje vaag, maar als 'ie geweest is verschaf ik jullie meer duidelijkheid.

En dan nog wat...;)

Dan nog even over het winkelcentrum (uiteraard): alle winkels zijn hier zo ongeveer in een winkelcentrum gevestigd. Daar heb ik een hekel aan (er hangt altijd zo'n veel te warme, bedomte sfeer). In dat opzicht is dit gegeven misschien voor mij een voordeel (a). Verder hebben ze hier wel wat schoenenwinkels, maar voor goedkope Van Haren kwaltiteit (plastic) betaal je hier belachelijk veel. Normale schoenen waar leer bij betrokken is, daar betaal je logischerwijs nog weer veel meer voor. En de schoenen, hoe duur ook, zijn hier niet mooi tentoongesteld zoals bij Invito of Sascha, nee ze hangen ordinair aan een ijzeren hangertje (waarom toch?? lelijk). Dat doet mijn schoenenmindedhartje niet sneller kloppen. Gelukkig stuurt mem mijn uggs op. Kan ik daar weer even op teren.

Update

Verder voel ik me hier al hartstikke thuis. Nu heb ik dat sowieso al gauw, maar ben blij dat dat ook in een ander land zo is met zoveel verschillende mensen (nationaliteiten). Ik heb nu al zoiets van vijf maanden hier is niks. Als je eenmaal gesettled bent in je kamer en je wat leuke mensen om je heen hebt verzameld waarmee je goed overweg kunt en waarmee je leuke dingen onderneemt, vliegt de tijd voorbij.

Nog even over mijn flatmate Lucile (update, zoals beloofd): nog steeds heeft ze rare fratsen zoals mag ik je scheermes lenen (ehm nee) en houdt ze er wat vreemde manieren van socializen op na. Zo zaten we met een groepje van vijf in de sauna, ik kende ze allemaal, Lucile alleen mij. Zij maakte kennis met de andere drie en na vijf min. vroeg ze al of ze diezelfde avond bij hen langs mocht komen. In het kader van 'jezelf uitnodigen is ook een kunst'. Toen we van de sauna naar onze kamer liepen, kwamen twee Finse meisjes voorbij die vroegen of we naar de sauna waren geweest. Ja dus. Lucile meteen vragen van 'zijn jullie Fins en wat is jullie kamernummer? En wij wonen in 305. Misschien kunnen we eens iets afspreken, want ik wil graag Finnen in mijn vriendengroep.' Serieus, als dit je manier is van met mensen in contact komen, dan vind ik dat vrij bijzonder. Geforceerd is het juiste woord hier. En dan nog een klapper: ik vroeg haar of ze het het geen probleem vond dat ik hier zaterdag een feestje geef waar zij uiteraard ook voor uitgenodigd is. 'O ja tuurlijk, moet je zeker doen zei ze, leuk. En is het goed als ik ook wat mensen uitnodig?' Eeehm, sorry? dacht ik. Nodig je nou indirect zelf mensen voor mijn verjaardag uit? Een bijzonder meisje, die Lucile.
Tot zover haar bijzondere kant. Want naarmate ik langer met haar samenleef, zie ik ook wel leuke kanten van haar :) Zo kan ze best grappig zijn.

Tot zover de update over mijn leven hier :) Als jullie nog dingen willen weten, ask me anytime. Houden jullie mij vooral ook op de hoogte van jullie bezigheden! Big hug & moi moi

De reis & de eerste dagen in Jyväskylä

De reis

De reis van Kollumerzwaag naar Jyväskylä ging al met al vlot. De bus van Groningen naar Bremen had een half uur vertraging, maar dat was geen probleem. Op het kleine vliegveld van Bremen (lekker overzichtelijk) eerst koffers weggebracht, toen koffiegedronken en toen door de controle gegaan. Gek om dan écht voor langere tijd afscheid te nemen van mijn ouders.

Na de controle even wachten in de rij en al snel konden we instappen. Toch altijd weer verbazend hoeveel mensen in zo'n vliegtuig passen. Eenmaal in het vliegtuig vloog (klein grapje :P) de tijd om en voor ik het wist, was ik geland op het nog kleinere Tampere en zat ik in de bus naar het station. Op het station moest ik nog een kleine vertraging overbruggen. Dit kwam goed uit, want ik moest nog even wat eten. Helaas twee verkeerde keuzes gemaakt: een rare taco en een zeemleren broodje. Voordeel was wel dat ik er ondanks de moeiheid weer even tegenaan kon.

Om kwart voor twaalf maandagochtend stapte ik in de trein naar Jyväskylä. Daar kwam ik aan om een uurtje of half twee. Al snel zag ik mijn mentor Jussi. Ik had geen idee van hoe hij eruit zag, maar blijkbaar zie je aan elkaar dat je elkaar zoekt. Hij kwam wat schuchter op me over, maar wel heel vriendelijk. Leuke bijkomstigheid: we gingen met zijn auto naar mijn kamer! Heerlijk die luxe na zo'n lange reis.

Eenmaal aangekomen in de kamer, schrok ik wel even. Wat een oldfashioned hok! Jussi moest tijdens deze gewaarwording weer weg, hij zou later die middag weer terug komen. Ideaal, nu kon ik deze overload aan afwezige weelde even laten bezinken. Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik snel mijn koffer uit moest pakken om de kamer wat jeux te geven. Binnen een uur was het voor elkaar, al vielen redelijk gauw met zorgvuldig uit de h&mcatalogus gescheurde plaatjes weer van de muur, want plakband werkt niet. Leuk was dat mijn huisgenoot, Lucile uit France, die later arriveerde, zei dat mijn kamer eruitzag alsof er iemand woonde. Nou, dat klopte, sinds een uur.

Even kort over Lucile. Ze is 20, is net terug van een haljaar lesgeven in Afrika en heeft na haar middelbare school een jaar in Japan gewoond. Nu is ze in Finland. Bezig typje dus. Ik kan niet zeggen dat we veel gemeen hebben. Zij is nogal ingetogen, basic en wat stil. Niks mis mee en kan het tot so far goed met haar vinden, maar ik hoop wel dat ze nog wat los komt, wat meer gaat kletsen en zo. Ik hou jullie op de hoogte!

Na de kennismaking met Lucille zijn we samen boodschapen gaan doen in de lokale supermarkt Sale en ook hebben we nog een handige ovenschaal op de kop getikt in de daarnaast gelegen secondhandshop.

Wat me meteen al opviel is dat als je een passerende Fin iets wilt vragen, dat die pas bij de tweede kaar op je reageert. Dus, de aanhouder wint.

's Avonds samen met Lucille gegeten en toen vroeg gaan slapen want ik was ontzettend moe van al dat gereis.

De eerste dag - introductiepraatjes en veel mensen leren kennen

De volgende dag liep ik met een andere mentor (Kaisu) en haar studenten (Jacqueline uit Wenen, Oostenrijk en Luca uit Genova, Italië) richting de universiteit. Daar waren de eerste informatiedingen. Ook leuk was dat iedereen zich even aan iedereen voor moest stellen door te gaan staan, je naam te noemen, waar je vandaan kwmm en je studie. Voor en na en tijdens de praatjes heb ik al veel nieuwe mensen leren kennen. Dat gaat echt ontzettend snel hier!

Deze introductiepraatjes over hoe en wat allemaal in Jyvaskyla en Finland gingen tot twee uur door, met ondertussen een pauze. We gingen voor 2.50 eten in de kantine. Je krijgt er veel eten voor weinig geld. Finland is dus niet per se ontzettend duur.

Na de voorlichtingen moest ik in de stad even wat spullen halen. Daarna zou ik voor het eerst alleen naar huis lopen. Het eerste deel ging prima, daarna was ik 'van de kaart'. Vandaag bij daglicht zag ik pas hoe dichtbij ik steeds bij de goede weg had gezeten, alleen wist ik dat toen niet. Na twee uur wandelen was ik eindelijk thuis, bevroren. Ik ben met de kachel op hoog maar onder de dekens gaan liggen, waar ik het pas na twee uur (!) warm kreeg. Dat deed me besluiten vandaag thermokleding onder mn gewonde kleren aan te doen. Nou dat zit voor geen meter maar is wel warm :)

De tweede dag

Vanochtend na een lekker warm nachtje vroeg op om mijn huurcontract te tekenen. Jussi was bij de tandarts dus die kon me niet ophalen. Gelukkig kon ik weer met Kaisu, Jacqueline en Luca meelopen, wist ik ook meteen de goede weg naar de universiteit.

Na twee uur voorlichting weer tijd voor de lunch. Was wederom een goede bodem. Ook leuk is dat ze afwisselen in menu, je eet dus niet elke dag hetzelfde. Tijdens de lunch toch maar even gevraagd waarom sommige mensen op sandalen met sokken lopen (sommigen zelfs met witte sokken in sandalen, gedurfd). Deze mensen werken vaak op de universiteit en doen op hun werkplek hun warme boots uit en trekken hun luchtige sandaaltjes aan.

Na de lunch weer even voorlichting. Af en toe lijkt het hier trouwens wel Groningen, want Finnen groeten elkaar met wat klinkt als 'moie' . Ik vermoed dat het iets als 'hoi' betekent :P

Na de overload aan informatie was het tijd om maar weer eens het een en andere te regelen. Voor de zoveelste keer ging ik hill up naar het international office, waar ik weinig wijzer werd. Ik ga zo straks zelf maar weer even aan de slag proberen het een en ander te regelen (want voor, tijdens en na een uitwisseling moet er enorm veel geregeld worden! doe het niet als je verschrikkelijk tegen bureaucratie bent, anders zeker op uitwisseling gaan!)

Na dit bot vangen op weg naar huis gegaan en ja dit keer in een keer goed gelopen en ik zal nu nooit meer verkeerd lopen, zo moeilijk is het niet (achteraf he). Nog even boodschappen gedaan in de Smarket of zoiets, in ieder geval een enorme supermarkt met van alles heel veel bijvoorbeeld van snoep. Neem je kind nooit mee naar zo'n winkel. Heb er onder andere een brood gekocht dat leek op wat we tijdens lunch kunnen krijgen (dat is wel lekker brood). Hopelijk is mijn brood ook lekker. Verder vallen de prijzen in de supermarkt ontzettend mee, had alles veel duurder verwacht. Natuurlijk zijn er producten die je in NL veel goedkoper kunt krijgen, maar er zijn ook genoeg dingen hier die wel normaal geprijsd zijn.

Wat ik me wel bedacht in de supermarkt toen ik met een pak Finse cake in handen stond, is dat het lastig bakken wordt als je geen Finse bakbeschrijving kunt lezen. Misschien is invullen op Google Translate een optie, maar recente ervaringen leren dat dat niet altijd juiste vertalingen oplevert.

Tot zover mijn avonturen hier, straks plaats ik ook nog even wat foto's van het prachtige Finland bedekt onder een dikke laag sneeuw. Bye bye!!

De laatste uurtjes

Straks gaat het dan echt gebeuren, op naar Finland! Maar voordat het echt zover is, heb ik eerst hier nog wel het een en ander te doen.

Zo moest ik mijn tickets nog even printen, best belangrijk. En je raadt het al; de printer thuis laat het afweten. Na lang proberen kwam de oplossing: de printer op een vlakke ondergrond zetten. Blijkbaar hebben wij een erg gevoelige hp. Daarna was het tijd voor de lekkerste boerenkool van mem. Voor nu staan de volgende activiteiten op het programma: belangrijke papieren verzamelen, bagage checken (het gewicht; hoe kan ik tóch alles meenemen oftewel een breinbreker), spelletjes doen (mensergerjeniet) en dutten (want geen nacht, 0630 vliegen).

Heb er superveel zin in! Als ik in Finland ben, dan laat ik zeker weer even wat van me horen :) Byebye!

Nog een week!

3 januari 's ochtends half zeven vlieg ik van Bremen naar Tampere. Dat betekent dat ik over een week al in Finland zit! Na zo lang voorbereiden gaat het nu dan toch echt gebeuren! Gelukkig ben ik nog een weekje in NL om het een en ander te regelen en leuke dingen te doen :)

Zo moet ik bijvoorbeeld mijn koffers nog inpakken, hell of a job. Hoe krijg ik al die kleren in twee koffers? Gelukkig heb ik al een eerste selectie gemaakt van wat mee mag, maar ik vrees dat er nog minstens twee selecties nodig zijn voor het er allemaal in past. Gelukkig heb ik nog een paar dagen om daar over na te denken.

Daarnaast moet ik ook nog wat praktische zaken regelen; online inchecken, extra koffer inchecken, studiedingen, werk en niet te vergeten mijn kamer leegmaken! Gelukkig komt Lieuwe (mijn broer) er vijf maanden wonen. Kasten en andere grote meubelen kunnen blijven staan. Scheelt weer verhuizen.

Tot zover het eerste verhaal, er volgt snel meer!